( یک)

روزی كه شهید آســـمانی شـد و پاك        خاكستر او روی زمین مــــاند و پلاك

با جـوهر خون نوشت بر صفحه خاك       یابــن‌الزهـــرا متـی تـــرانا و نــــراك
 
شوق تو به باغ لاله جان خواهد داد        عطر تو به گل‌ها هیجان خــواهد داد
فـــــردا كه در آفــــاق بپیچــد نورت         تكـبیر تو كعبه را تكان خـــواهد داد
 
دو )

ای دخـــتر آفـتاب و ای همسر ماه          ای مهر تو را ستاره‌ها خاطرخواه
چــون ذره به سایه‌ات پناه آوردیم           یــا فـــــاطمه إشـفعـــی لنا عندالله


چـــون فاطمه هیچ واژه‌ای ناب نبود      روشـــن‌ تـــر از او آینـــه و آب نبود
شب‌ها كه به محراب عبادت می‌رفت       محـــتاج كسی به نـــور مهتاب نبود
 
سه)

 

یا علی ‌بن ‌موسی‌الرضا


جان هستی خود را به تو تقدیم كند     جبـــــریل به درگاه تـــو تعظیـم كند
دل عقـــربه امیــــــــد خـود را باید      بـا ســـاعت ســـردر تـو تنظیم كند
 
چشم تو نـــوازشگر و مهرافروز است     در عمق نگاه تو غمی جـــانسوز است
یك روز به دست تو نـگاهش را دوخت     زیبایـــی چـشـم آهـــو از آن روز است
 
چهار)

بهـــار آمــــد و بر روی گل تبــسـم كرد      شـكوه وا شـــــدن غنچـه را تجسـم كرد

بهار دیـــد كه شمــشادهــــا جوانه زدند     شـكوفه‌های جــــوان را نثار مــردم كرد


ز سمت مشرق دل‌ها شـنید بوی بهشت
بهـــار مست شــد و راه بــاغ را گم كرد


پس از طواف حــــرم یا محـول الأحوال      بهـــار با نفس عــــاشقـــان تفــاهم كرد

بهـــار نیت معــــراج داشـت وقــت نماز      به خــــــــاك مقــــدم زوار او تیــمم كرد


در آســـــتان رضــــــا إنّمــــــا یُریــــد الله
كریمــــه‌ای است كه روح‌الأمین ترنم كرد


زلال اشـــك اگــر گل كــــند بـــه لاله قسم       كه با امـــام رضـــا می‌شـــود تكلــــم كرد

سخن به رســــم گل‌افـشــانی بهــــار بگو      اگـر شكســـت دلت در حـــــریـــم یـار بگو:

 

دوبــاره آمــــــــــده‌ام تا دوبـــاره در بزنم
كبوتــــرانه در ایــن آســــتانه پــــــر بزنم


به ناامیــــــــدی از این در نمی ‌روم هـرگز     اگر جـــــواب نگـــــــــیرم دوبـاره در بزنم

خــــدا مــــرا به حقیقت ولی‌شــــــناس كند     كه حلــــــقه بر در ایـن خـــانه بیشتر بزنم


خـــدای را كمی ای زائــــــران درنگ كنید
كه خـــاك پای شــــــما را به چشم تر بزنم


مـن آشـــــــنای همین درگهم ، خــــدا نكند      كه رو بــه غـــــــــیر بیــــارم در دگر بزنم

اگرچه خــــــارم و نسبت به گل ندارم ، باز      خوشـم كه گاه‌ گــــداری به بــاغ سـر بزنم


صـــــفای تربیت باغــــبان حــــــــرامم باد
كه در مجـــاورت گل دم از ســـــــــفر بزنم


من از حضـــــور تو ای ماه هاشـمی خجلم      مگر به اشـــك شـــــود ترجـمان حرف دلم

به یك نـــــگاه تو تطهـــیر می‌شـود دل من      به یك كرشـــــمه نمـك‌ گیر می‌شـود دل من


مــرا بس است طـــــواف ضـریح تو هرگاه
شكســته ‌بســــته تقصــــیر می‌شـود دل من


قسم به صـــــبح جمـالت كه پشت پنجره‌ات      دخـــیل نــاله شبــــــــگیر می‌شـــود دل من

سرشك حاجت هر كس كه می‌چكد بر خــاك        كنار پنــــــــجره تصویر می‌شــــــود دل من

 

به چشم آینــــه‌هــــــــای حـرم كه می ‌نگرم

هــــــــزار مـــــرتبه تكثیر می‌ شــود دل من

 

به شــــوق آن كه به پـــابوس زائرت برسد      به جـــــــای اشك ســــرازیر می‌شود دل من

خـــــــــدا نكرده اگر از تـــــو رو بـــگردانم       اســـــــــیر بازی تقــــــــدیر می‌شود دل من

چــــگونه قصــــد زیـــــارت كنم برای وداع         مگر ز دیـــــــدن تو ســــیر می‌شود دل من


« خـــــــدا مـــــرا به فـــــراق تو مبتلا نكند 

مــن و جــــــدایی از این آســتان خدا نكند »

با توجه به پهنای باند اینترنت خود ، می توانید این فیلم را با کیفیت های مختلف زیر دریافت نمایید :

 

منبع الکترونیکی