در دلـــــــــــم بـود که آدم شـــــــــوم ، امّا نشدم

بی خبــــــر از همه عـــــــــالم شــوم ، امّا نشدم

 

بـــــر در پیـــــــــر خــــرابـــات نهــــم روی نیاز

تـــا بـه این طایفه محـــــــــرم شــوم ، امّا نشدم

 

هجـــــرت از خویش کنم خـانه به محبوب دهم

تـا بـه اسمــــــــاء معلــــــّم شــــــوم ، امّا نشدم

 

از کف دوست بنوشــــم همه شب باده ی عشق

رســته از کوثــــر و زمــــزم شـــوم ، امّا نشدم

 

فــــارغ از خــویـشتــن و والــه رخـســار حبیب

همچنـــــــان روح مجســـم شــــــوم ، امّا نشدم

 

ســر و پا گوش شــوم پــای به سر هوش شوم

کـــــز دم گـــــرم تـــــو مُلهَـم شــوم ، امّا نشدم

 

از صفـــــا راه بیـــــــــــابـم به ســــوی دار فنا

در وفـــــا یــــــــار مسـلّم شـــــــوم ، امّا نشدم

 

خواستم بر کنم از کعبه ی دل هر چه بت است

تـا بـــر دوســت مــکرم شـــــــــوم ، امّا نشدم

 

آرزوهـــــا همـه در گور شــــد ای نفس خبیث

در دلـــــم بــــود کــــــه آدم شــــوم ،امّا نشدم

 

امام خمینی (ره)