به نام عالی اعلی

شرح چهل حديث از

حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

على اصغر رضوانى

حديث چهاردهم:

استغفار در حق يكديگر

لَوْ لا إِسْتِغْفارُ بَعْضِكُمْ لِبَعْض لَهَلَكَ مَنْ عَلَيْه . 1

اگر طلب مغفرت و آمرزش برخى از شما براى يكديگر نبود، تمام اهل زمين هلاك مى گشتند.

شرح :

امام زمان(عليه السلام) در حديثى طولانى خطاب به فرزند مهزيار، شيعيان را به استغفار و دعا در حقّ يكديگر ترغيب مى كند; زيرا از آثار و بركات آن رفع عذاب از روى زمين و اهل آن است.

از آيات قرآن استفاده مى شود كه دو چيز عامل ايمنى زمين از عذاب الهى در اين دنياست:

1.وجود پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم): خداوند متعال مى فرمايد:

ما كانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فيهِمْ 2

تا تو در ميان مردم هستى، هرگز خداوند آنان را عذاب نخواهد كرد.

2.استغفار: خداوند متعال مى فرمايد:

ما كانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ 3

خداوند آنان را در حالى كه استغفار مى كنند، هرگز عذاب نخواهد كرد.

از اين حديث دو نكته استفاده مى شود:

الف) گناه باعث هلاكت و عذاب مردم در همين دنيا مى شود.

ب) استغفار سبب مغفرت است، خصوصاً اگر در حقّ همديگر استغفار كنند.

 

__________

1.دلائل الامامة، ص297 .

2.سوره ى انفال، آيه ى 33 .

3.همان .